ارتباط شادکامی و حیطه‌های خاص امیدواری سالمندان با میزان استفاده از فضاهای شهری

سالمندان به دلیل کهولت و کاهش توانایی­هایشان باید تحت توجه و حمایت قرار گیرند و این در حالی است که توجه به سطح شادکامی و امیدواری در سالمندان حائز اهمیت ویژه­ای است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ­ی بین شادکامی و حیطه­ های خاص امیدواری با میزان بهره ­برداری از فضاهای شهری در سالمندان انجام شد. تعداد­100­ فرد سالمند شهر بجنورد در قالب دو گروه 50­ نفری استفاده مکرر و عدم استفاده از پارک­ ها و فضاهای عمومی بصورت نمونه ­گیری خوشه­ ای دو مرحله­ ای انتخاب شدند. شرکت­ کنندگان پژوهش پرسش­نامه‌های شادکامی آکسفورد و ابعاد خاص امیدواری سیمپسون را تکمیل کردند. روش­ پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود که تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از روش­های آمار توصیفی و تحلیل ممیز به روش همزمان انجام گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای شادکامی و امیدواری قادر به تمایز بین گروه­ استفاده مکرر از فضاهای شهری و گروه عدم استفاده از این فضاها می­باشد و تابع تشخیصی بطور موفقیت­آمیزی برای 93 درصد از نمونه دسته ­بندی درستی را انجام داده است. با توجه به میزان لامبدای ویلکز، بیشترین تفاوت دو گروه به ترتیب مربوط به امیدواری در حوزه­ های روابط خانوادگی، ارتباط با دوستان و اوقات ­فراغت و کمترین تفاوت مربوط به میزان شادکامی است. بنابراین با استفاده­ ی سالمندان از فضاهای شهری می­توان میزان امیدواری و شادکامی آنان را ارتقا بخشید.